Saša Pančić
“Pančić je kontinuiranim i logičkim razvojem određenih likovnih ideja dospeo u granična područja crteža i skulpture kojem je teško odrediti propozicije…”
O Pančićevom radu pisali su:
Ješa Denegri
…..Jasna i pregledna forma zasnovana na konstanti crno-bijelog kontrasta, forma koja nije strogo geometriska (ne proizlazi iz nasljeđa konstruktivizma ili minimalizma), ujedno forma savijenih „tvrdih rubova“ (ali ne i organska forma nastala redukcijom predmetnih podataka) – to su bitne vidljive osobine vizualnog jezika Saše Pančića, u radovima izvedenim u materijalima papira, kartona, drveta, gume, ili metala postupcima sečenja, rezanja, savijanja, pomoću različitih alata, sa težnjom da se od dvodimenzionalne površine slike ili crteža stigne do trodimenzionalne prostorne pozicije specifičnog umetničkog objekta.
Sava Stepanov
…..Pančić je kontinuiranim i logičkim razvojem određenih likovnih ideja dospeo u granična područja crteža i skulpture kojem je teško odrediti propozicije, kojim se nameće potreba stalnog preispitivanja i istraživanja, u kojem se uvažava ontološki karakter umetničkog iskaza i nudi mnoštvo recepata za umetničko tumačenje stvarnosti….Istovremeno, zahvaljujući kultivisanom načinu likovnog kazivanja Pančić doseže zanimljive duhovne domene i vrednosti, te osobenu ekspresivnost kojim sugestivno «ubeđuje» u autentičnost svoje crtačke i skulptorske poetike….
Zoran Gavrić
……U tom ukidanju forme, na paradoksalan način, Saša Pančić dominantnu ulogu daje liniji. Sâmu liniju, me-đutim, kako sám kaže, on ne dovodi u vezu ni sa onim što nam je poznato kao kontura, ni sa gestom, izvršenjem ruke, već sa sopstvenim dahom. Tako se ovim novim ukidanjem, ukidanjem linearnog, odnos onih površina pomera prema dubini. “Linija poistovećenja sa sopstvenim bićem”, kaže Saša Pančić, ”gubi značenje horizonta i dobija ulogu prostornog središta – inherentnog jedinstvu dve svetlosti. Ritam međusobnog pulsiranja postaje otvor. Dok boja ‘jeste’, linija ‘jeste’ i ‘nije’“.